म बुढाे भएछु (कविता)

म बुढाे भए प्रिया 
न बोल्न सक्छु 
न हाँस्न सक्छु 
एउटा कुनामा बसेर 
झोक्रीएर बसेको छु 
जीवनलाई सम्झेर हेर्दा 
आज म धेरै बुढाे भइसकेछु 
केश फुलेछन् ,दाह्री फुलेछन् 
शरीर लल्याक लुलक भएछ 
एउटा कुर्सीमा बसेर 
तिम्रो माया र प्रेम हेर्दै छु 
अनि सोच्दै छु 
तिम्रो हातहरु 
अझै पनि कोमल छ 
उही मनोमहक पार्ने आवाज छ 
कति मिठो छ
 मत बुढाे भइसकेछु 
तिमी त जस्ताको त्यस्तै लाग्छ 
मलाई त सबैले बुढाे भन्छन् 
थोते भन्छन् 
मेरो खोकी देखेर हाँस्छन् 
जवानीमा चुरोट खाएँ अरे 
मदिरा पिएँ अरे भन्दै 
कुरा काट्छन् मेरा आफुन्त र 
साथीहरूले 
म त बुढाे भएछु प्रिया 
न मेरो सपना छ 
न आाकांक्षा नै छ 
यही कुर्सीमा बसेर 
विगतलाई हेर्दै छु 
अहो ! म कति 
फरक भएछु 
कति परिवर्तन भएछु 
हो , हेर्दाहेर्दै म बुढाे भएछु ।

-अमित संग्रौला बिर्तामोड , झापा हाल युएई